Het is altijd een ontzagwekkende uitdaging te beschrijven wat het is om deel te zijn van de Hoofdcilinder van een belangrijke planetaire activering van de 11:11. Allereerst: 11:11-Activeringen zijn zo verschillend van alles wat we tot nu toe kenden, zoals een workshop, conferentie of een Reünie. Planetaire activeringen zijn buitengewoon gezegende evenementen als een ontzaglijke centrering van kracht is die de membranen opent tussen de werelden, tussen de Grote Centrale Zonnesystemen en tussen evolutionaire spiralen, wat een overlap creëert van de Grotere Realiteit met het huidige moment, dat door iedereen kan worden betreden. Het is een geweldige ervaring die iedereen die deelneemt enorm transformeert. Het is veel meer dan de ervaring van je leven.
Op 17 mei werd de eerste van drie krachtige Derde Poortactiveringen van de 11:11 gehouden in de bergen boven Bled, Slovenië. Er waren 56 deelnemers, die de Hoofdcilinder vormden. Deze toegewijde wezens hadden de voorgaande vier dagen in Bled’s Festival Hall doorgebracht, centrerend in Eén Hart, de Heilige Dansen lerend, Sterrentaal sprekend en dieper en dieper in Eén Zijn opgaand. Ze kwamen vanuit veel landen, waaronder: Slovenië, Kroatië, Bosnië, Servië, Bulgarije, Duitsland, Oostenrijk, Litouwen, Finland, Tsjechië, Engeland, Frankrijk, Ierland, Verenigde Staten, Peru, Israël en Australië. Ze kwamen om hun alles te geven en leven te geven aan het Nieuwe.
Onze Ceremonie begon vroeg in de ochtend, toen we elkaar ontmoetten op de kust van het meer en stil in de zes boten klommen. Onze boten reisden twee aan twee naar het eiland in het midden van het meer. Daar scheidden ze zich van elkaar, drie boten naar de linkerkant van het eiland en drie boten naar de rechterkant van het eiland. Toen we om het eiland heen voeren, konden we eindelijk de nadering van de drie boten zien, waarvan we gescheiden waren. Opeens doordrong het geluid van Watanabe’s trompetschelp de vroege ochtendstilte en de activering van de Derde Poort was officieel begonnen.
Toen onze boten elkaar naderden, begonnen we Ayoka te zingen in sterrentaal, onze armen uitgestrekt in een gestileerde groet, terwijl we het weefsel van tijd en ruimte oprekten. Onze boten passeerden elkaar zo op de verre zijde van het eiland, waarna we onze reis terug naar de voorzijde van het eiland vervolgden. Je kon de flarden van Ayoka zachtjes op de wind horen zweven. Het was helemaal prachtig. Opnieuw ontmoetten we elkaar, dit keer in twee rijen van drie boten onze weg naar de kust makend, nog steeds Ayoka zingend.
Buiten de Festival Hall, wachtte onze bus om ons de bergen in te brengen naar de plek voor onze Ceremonie. Het was een lieflijke weide, gelegen naast een klein, lichtgroen meer. De nabije pieken waren driehoekig en majestueus en herinnerden ons aan de Pululahua Krater in Ecuador, waar we de Tweede Poort hadden geactiveerd in 1993. Als een toevoeging aan onze gefocuste Hoofdcilindergroep, arriveerden er ten minste vijftig extra mensen om met ons samen te zijn in de activering van de Eerste Fase van de Derde Poort. Ze kwamen vanuit Slovenië, Kroatië, Bosnië en zelfs Brazilië!
Het is soms uitdagend om de juiste manieren te vinden om nieuwe mensen te integreren in het zeer gecentreerde Eén Zijn van onze Hoofdcilindergroep. We besloten tot een middenplan, ze deel laten nemend in sommige dansen, maar niet alle en om Wachters te zijn wanneer ze maar wilden. Terwijl deze nieuwkomers ons de aantallen gaven, die we nodig hadden voor een echt effectieve Hoofdcilinder, speet het me bijzonder dat ze niet in de gelegenheid waren geweest zich volledig met ons te centreren in een verhoogde staat van Eenheid gedurende de activiteiten van de voorgaande dagen.
We begonnen met de Sterrenprocessie, onze oudste Heilige Dans en degene die een belangrijk deel was van de Opening van de Toegangspoort van de 11:11 in januari 1992. De Sterrenprocessie is overal over de wereld uitgevoerd sindsdien en heeft altijd een diep effect op het herlijnen van de sterren en ons dieper in het Onzichtbare meenemend.
Toen gingen we over naar de Aarde-Sterdans. Voor de eerste keer besloot ik niet aan deze dans mee te doen; dus werden Ray en ik binnenste Wachters, de heiligheid van de energie net buiten de dansers bewarend. We hadden alle buitenste Wachters nog steeds in positie rondom onze weide. Nova en Omashar vergezelden Ray en mij al snel als binnenste Wachters en we vormden senl een heel krachtig Eén Zijn, de extreme kwetsbaarheid van deze dans beschermend. We stonden als Eén, de dansers omarmend in ons Eén Hart.
Hoewel we de Aarde-Sterdans vele keren hebben uitgevoerd, sinds het het licht zag in juni 1995 in Finland, was dit de eerste keer dat hij buiten werd gedanst op klaarlichte dag en dit bewees behoorlijk belangrijk te zijn. De dansers waren fantastisch, totaal de Aarde & Ster Wezens belichamend, alles gevend om ze tot leven te brengen. Vanuit de voordeelspositie van Wachter was ik in staat vele aspecten van deze dans te zien, die ik nog niet eerder had gezien. Ik was verbaasd over de grootse tederheid en rauwheid van de Aarde-Sterdans.
Opeens wist ik dat ik iets heel belangrijks aan het bekijken was, dat geschiedenis werd geschreven voor onze ogen en dat een oude feeënprofetie werd vervuld! De enige andere keer in mijn leven dat ik me bewust ben geweest van het deel zijn van de vervulling van dit soort van oude profetie, was vele jaren geleden gedurende de Gnoom Initiatie, waaraan ik deelnam, dat plaatsvond in Quebec, Canada. Ik heb hierover geschreven in mijn boek, The Star-Borne.
De oude feeënprofetie die vandaag vervuld werd, was ongeveer zo:
"Als de oer-Aardewezens
naar de aardoppervlakte komen bij daglicht,
als ze naar het aardoppervlak komen en DANSEN,
als ze ongedwongen dansen in het zonlicht...
En wanneer de stralende Sterrenwezens
afdalen naar het aardoppervlak bij daglicht,
als ze op het aardoppervlak staan en DANSEN,
als ze ongedwongen dansen in het zonlicht...
En als de Aardewezens en de Sterrenwezens SAMEN dansen,
dat wat totaal onmogelijk is ooit te zijn,
het Onzichtbare is zichtbaar gemaakt,
Aarde en Ster worden ÉÉN,
de Nieuwe Wereld kan geboren worden
en alle wonderen worden mogelijk gemaakt."
En dat is exact wat gebeurde op 17 mei in een bergweide boven Bled, Slovenië! Het was een totale verrassing en een wonderlijk geschenk aan allen.
En als altijd, is er meer! Onze Ceremonie ging over naar de Lotusdans, waaraan iedereen deelnam. Dat betekende dat sommige mensen de dans voor het eerst deden, terwijl anderen er behoorlijk bekend mee zijn. Dansen met hen die de dans voor het eerst leren, verlaagt vaak de resonantie van wat bereikt had kunnen worden met een verscherpte groep van verenigde individuen, maar het geeft ons Eén Zijn de kans groter te groeien. Op dit moment, is het een soort compromis. . .
Om een of andere reden besloten Ray, Watanabe, Nova, Elara en ik om niet aan deze dans deel te nemen. En het werd niet gewoon gedaan met de ijking van energie die nodig is om het te verheffen naar de subtiele sferen van de Grotere Realiteit. Ik koos bewust om iets van de enorme verantwoordelijkheid, die ik jaren heb gedragen, gerelateerd aan onze reis door de 11:11, los te laten, omdat ik voel dat de Derde Poort het eind markeert van één persoon in de centrale positie. En dat deze scepter nu verschuift van één persoon naar Eén Zijn. Om deze verandering te faciliteren, doe ik soms gewoonweg een stap terug, zodat anderen naar voren kunnen stappen in hun eigen kracht als het Eén Zijn.
Dit is een goed idee, behalve dat vandaag tijdens onze belangrijke eerste Derde Poortactivering, het energieniveau hard daalde. Opeens doemde een enorme donkere regenwolk op boven de dichtstbijzijnde berg, dreigend onze hele Ceremonie weg te spoelen. Ik weet zeker dat ik niet de enige aanwezige was die een flash back had naar onze traumatische verregende nacht op Machu Picchue gedurende onze Peruviaanse Reunie. We moesten snel handelen om de energieën te herijken en deze activering weer op de rit te zetten!
Ik kon slechts één ding bedenken: De Heilige Spiraaldans! Onze Hoofdcilindergroep had deze goed geoefend en zelfs geleerd om naar de juiste danspositie te gaan door in twee rijen als Eén Zijn te lopen, allen stappend in dezelfde set voetstappen. Het was tijd om ons meesterschap te tonen!
Iedereeen was er op voorbereid, dat als iets ongewoons zou gebeuren of als het energieniveau leek te dalen, dat we ons dan moesten centreren tot een nog sterker Eén Zijn dan voorheen. En dit was het moment. Ik riep ze naar voren en we vormden twee rijen door naast onze partner te gaan staan. Voor de zekerheid besloot ik dat we nog een kleine oefening zouden doen om in de synchroniciteit te stappen, voordat we echt aan de dans begonnen. En, niemand kon het meer! Ons Eén Zijn viel uiteen, precies op het moment dat het het hardste nodig was.
Wat nu vereist was, was een wonder of tenminste snel denken. In een vlaag van inspiratie, leidde ik de twee lijnen snel tot twee cirkels, die de Lotusdans werden. Een perfecte Lotusdans... Een krachtige Lotusdans, die het Eén Hart verankerde en ons opnieuw centreerde in Eén Zijn. Na ongeveer 15 minuten ontvouwden we de twee cirkels terug naar twee lijnen. Daar stonden we, opnieuw naast onze partner voor de Heilige Spiraaldans.
Dit keer stapten we allemaal in harmonie en ons Eén Zijn was volledig herboren. Onze twee lijnen liepen als Eén, totdat ze de twee spiralen van de Heilige Spiraaldans werden. Toen de muziek begon, spiraalden we naar binnen als één organisch geheel. Het was fantastisch! Met elke stap konden we de herijking plaats voelen vinden, “Kachunk, kachunk, kachunk". Met elke stap die we zetten, eindeloos, grenzeloos potentieel werd in vorm gespiraald. Continu dieper naar de Kern bewegend, ons allemaal verfijnend, de hele planeet, alles hercentrerend in grotere Eenheid met totaal gefocuste aandacht, in een diepe staat van Heilige Verbintenis.
Velen van ons konden de aanwezigheid voelen van dat verhoogde gevoel van kleurenspel, dat aanwezig is als we echt in de Tussenruimten dansen. Ray, mijn partner, die één van de spiralen leidde, zei dat alles sprankelend wit werd en hij kon dwars door me heen kijken. De eens dreigende regenwolken, lieten een zachte mistige regen neerdalen, als tedere kussen, zacht en zoet. Sommige Wachters waren in een staat van gelukzalige extase, ondergedompeld in Grotere Liefde. Velen zagen en voelden de grootsheid van deze dans, de kracht van dit eeuwigdurende moment, de zegen deel te zijn van zo’n zeldzame en majestueuze ervaring.
We wisten allemaal dat iets onomkeerbaar veranderd was en dat we nu werkelijk de eerste fase van de Derde Poort geactiveerd hadden. We waren veranderd, meer dan we beseften. We waren deel geweest van zoiets dieps, zoiets onmetelijks, komend van een onbeschrijflijk grootse Bron. Alles wat ik kan zeggen, is ‘Wat een zegen!’.
Terugkijkend op dit moment, enkele dagen later, zag ik dat ik nog steeds nodig was, dat ik nog steeds de enorme instrumenten had ons Eén Zijn op te roepen, maar dat zonder ons Eén Zijn niets Nieuws kan plaatsvinden. En het was ons Eén Zijn dat die dag naar voren stapte, precies toen het het hardst nodig was en daarvoor zal ik eeuwig dankbaar zijn.
Het was vreemd, maar toen onze Ceremonie over was, hadden we geen verrukt gevoel van voltooiing, zoals we dat hadden gehad bij het eind van de 11:11 zelf of de Tweede Poort. We wisten dat de Activering van de Derde Poort pas net begonnen was. En dat aangezien de omvang van deze Poort zo onvoorstelbaar groot is, we nog heel wat Nieuw geboren moesten laten worden, zowel in onze eigen wezens als in de wereld om ons heen. Deze verhoogde energieën zullen actief zijn totdat de laatste Derde Poortactivering is voltooid in Australië in oktober.
Al het materiaal is voorzien van copyright 1989 - 2006 door Solara. Alle rechten voorbehouden.
|