Liefste EénZijn,
Het kostte me wat tijd om in staat te zijn om achter mijn computer te kruipen en mijn gevoelens van de 7e Poort onder woorden te brengen. Als er zoveel te zeggen is, is het een echte uitdaging om het simpel, maar diep te houden :-)

Verder dan de waarheit, dat mijn hele ervaring een continue herijking van mijn hart was, wat nog steeds doorgaat, voelde ik nog nooit eerder de Eén zo sterk ‘verweven’.

Ik geloof dat voor mij Het Onzichtbare Zien was als door een dieper begrijpen van hoe de Eén werkelijk is verweven. Mijn begrip, weten heeft zichzelf herijkt naar een hoger onbetwistbaar ‘bewust weten’.

Tijdens de Activeringsnacht, expandeerde mijn hard bij tijden zo enorm dat ik een fysieke druk voelde. De expansie was zo enorm dat alle denkbeeldige grenzen wazig werden en verdwenen. Hoewel ik me erg aanwezig voelde temidden van de zoetste en subtielste Liefde, wilde ik gewoonweg uiteen spatten en versmelten met al wat er is. Voor mij ws er een grootsheid en er was het extatische gevoel van zuivere Liefde. 

Ik moet zeggen dat ik diep geraakt en zacht veranderd ben. Ik weet in mijn hart dat creëren in Eenheid is met Liefde, met Gemak, veel Vreugde en Plezier. Het is zo eenvoudig als een keuze en zoveel als een keuze.

De Grotere Realiteit is hier als nooit tevoren en we zijn er slechts een keuze van verwijderd. Of we doorgaan onze oude manieren te rekken, wetend dat Eenheid de Ultieme Manier is, is een keuze. Of we klein blijven in onze oude parameters, wetend dat Grootsheid is in bewust Eén Zijn met Alles, is ook een keuze. Of we ons verschuilen achter onze levens en emoties, wetend dat de kracht is in onze Eenheid, transparantie en verwevenheid is wederom een keuze...

Ik voel dat het tijd is om degenen te zijn in het huidige moment en te zeggen dat morgen niet onze manier is. Het is tijd om de waarheid te bezitten dat we niets minder zijn dan extatische zuivere Liefde. Als we allemaal volledig expanderen en in ons EénZijn stappen, expanderen we tegelijkertijd ons EénZijn verder. We creëren meer Liefde. We veranderen echt dingen!

Ik kan geen van jullie genoeg bedanken voor deze schitterende reis! 

In Onze Enorme Brullende Aslan Liefde... Asena van de Eén

Liefste Liefste EénZijn,

Ik heb geen woorden om de Liefde van mijn Hart voor elk van jullie te beschrijven.

Het afgelopen jaar was een theatrale achtbaan van ziekenhuizen, operaties en ziekte. En voordat ik naar India vertrok, werd me verteld dat ik niet moest gaan, dat de reis en zware inspanning me mijn leven kon kosten. Mijn menselijke zelf werd gekweld door twijfels over wat ik doen moest,zelfs in de laatste dagen voor mijn vertrek, maar de stem van mijn ziel en mijn hart fluisterde een ander verhaal, mijn verwaarloosde veren gladstrijkend en het Licht zijn weg er doorheen laten vindend.

Bij aankomst in India, stapte ik in een cirkel van onvoorwaardelijke Liefde met wat leek als duizende helen handen op mijn pijn en duizendmiljoen harten straalden zo’n absolute Gratie uit dat niets anders dan Liefde kon blijven bestaan. Mijn ziel zuchtte en lachte.

Vanavond ben ik in Spanje naar het ziekenhuis geweest voor een zogenaamde check-up na India, maar eigenlijk om de doktoren het wonder van mijn welzijn te laten zien. Na het ontwaken uit de narcose, stond iedereen om me heen, mijn moeder was in tranen en er werd me verteld dat mijn lichaam in perfecte conditie was... Dat het was alsof ik nooit ziek was geweest.

Ik lachte zo hemels, de dokter vragend of hij een wonder had gezien! Hij antwoordde me niet... hij is het erg kordate, efficiënte type :-)... maar hij grinnikte en sloeg zijn ogen neer en ik wist dat een zaadje geplant was, ergens, waar de zon het zou aanraken.

Nadien vertelde mijn moeder me, dat terwijl ik onder narcose was, in de momenten voordat ik wakker werd, ik bleef zeggen ‘We moeten vertrouwen op Spirit en onze harten openen, vertrouwen op Spirit en onze harten openen...’ wat haar kostelijk vermaakt heeft en herhaald wordt tegen iedereen die wil luisteren!

Hoe te bedanken voor de kracht en ondersteuning van Jullie allen, van ons moeizaam vooruitkomende EénZijn?... Waar zijn de woorden?... Hoe kan taal in de buurt komen van wat ik voel voor Jullie. Het kan niet. Niet eens benaderen.

Ik kan alleen van de daken schreeuwen dat Jullie Prachtig zijn en dat mijn lachende Ziel nooit zal vergeten.

In Eén Enorme Eeuwigdurende Cosmische Adembenemende Liefde, El*En*Ra xxxxx

Zoals eerder Peru en Tahiti, verliep mijn ervaring van de 7e Poortactivering ietwat anders dan die van de rest van de groep. Het wal heel helder en specifiek en verbluffend krachtig. Ik was eigenlijk zo geschokt door de manier waarop ik het ervaarde en door de kracht ervan, dat ik er tegen niemand over kon praten. Zoals gewoonlijk dacht ik dat het niet juist ontvangen zou worden, gewoon omdat ik het niet juist kon beschrijven. Een tijdje dacht ik dat het een van individuele ongewone ervaringen was en dat het misschien niet in verband stond met iedereen, omdat het te persoonlijk was, maar ik weet nu dat het precies de Activeringsenergie was, ervaren door een uitzonderlijk individu.

Ik kwam ongebruikelijk neutraal naar deze Activering, onvoorbereid, me schikkend naar de krachten die me duwden of wat het ook was dat me voortdreef. Geen idee wat te verwachten, bijna alsof het me niet interesseerde, wat nogal ongebruikelijk voor me is als het om dit soort werk gaat. Al een tijdje had ik oude energie voelen wegbranden in me en ik denk dat de ontbranding waar ik doorheen gegaan ben een uiterlijke manifestatie van dat branden was. Ik voelde me leeg en mijn komst naar India gaf me duidelijk nieuwe energie.

In de dagen, voordat we samenkwamen in Udaipur had ik een conflict tussen mijn mannelijke en vrouwelijke aspecten, mijn aanwezigheid in India ervarend in een krachtig mannelijk lichaam uit een vroeger leven in India, als reizend door de tijd van het verleden naar het heden, kijkend naar India vanuit het perspectief van die krachtige incarnatie van het verleden, ook kijkend naar ‘mijn liefste mensen’, worstelend met armoede.  

Tijdens de eerste dag in India (mijn trip naar Jaipur en Amber Fort, dat ik herkende als een plaats waar ik verbleven had), werd ik voortbewogen door nieuwsgierigheid, de tweede dag eindigde in verdriet en rusteloosheid in mijn lichaam.

Na mijn aankomst in Udaipur begon de integratie van de twee aspecten. Het was niet hetzelfde als het verenigen van polariteiten (wat een proces was dat lang geleden plaatsvond en in dat opzicht was ik in balans), omdat het veel meer was alsof het proces afgedaald was van mijn bewustzijn naar het fysieke niveau, ook alsof er een karmische link is tussen die twee omdat het mannelijke aspect te doen heeft met een vroeger leven in India. Het was een verbinden van de mannelijke en vrouwelijke energieën, met de vrouw die haar mannelijke energie accepteert in het bewustzijn en het fysieke lichaam, het karma van de vorige levens vermengend.

Het voelde alsof ze allebei (bewustzijn en fysieke lichaam) expandeerden en veranderden, alsof ik een cirkel omhoog bewoog op de evolutionaire spiraal. Niettemin bleef het ongemakkelijke gevoel in mijn fysieke lichaam, evenals een algeheel oncomfortabel gevoel van iets vreemds in me. Ik wist dat er een krachtige verandering gaande was, terwijl ik geen idee had wat het precies was. Het was pas na de Activering dat ik me realiseerde dat het de oude energie was, die was vervangen door de nieuwe energie die mijn hele wezen was binnengekomen, inclusief op het fysieke niveau.

Ik realiseerde dat de matrix van het universum, de planeet en onze wezens opnieuw was ingesteld. Het resetten was geheel en omvatte het fysieke niveau. Nu is het aan ons, individueel, om deze nieuwe instellingen te accepteren.

Tijdens de Activering zelf, voelde ik de liefdesenergie rustig binnenkomen, maar krachtig als we de dansen deden. Ik voelde niets bijzonders, me wederom afvragend wat er met me mis was, dat ik niets dramatisch voelde of ervoer. De dans die dat veranderde was de Heilige Spiraaldans, de Geliefden van voorbij de Sterren. Anastra was mijn partner, toen ik me ineens realiseerde dat ik daadwerkelijk met mijn Geliefde van voorbij de Sterren danste. De energie van dit wezen was niet in Anastra; het was als een straal achter haar, uitstrekkend tot in het oneindige universum. Ook ik was een straal, uitstrekkend tot in het oneindige. Het was een erg krachtige dans van stralen die zich in het universum uitstrekten.

Toen de dans afgelopen was en we in een cirkel stonden, kwam de energie van het wezen dat met me danste in me en schoot daarna omhoog door me heen, terwijl tegelijkertijd de energie die van bovenaf bij me binnenstroomde in mijn Geliefde van voorbij de Sterren ging en door hem omhoog schoot. De twee lijnen van energie gingen door het universum, verbonden zich en kwamen terug door ons, een lus creërend (ik zag het niet direct als een cirkel). Dit waren energielijnen van pure liefde, door ons heen, door het universum en de planeet.

Ik zag dezelfde lijnen in een mircoscopische dimensie in de cellen van mijn fysieke lichaam, mijn cellen openbrekend, mijn DNA en alles herstellend in nieuwe configuraties. Het gebeurde met zo’n kracht dat ik overweldigd was (letterlijk weggeblazen), ik voelde me buiten mijn lichaam en bewustzijn. Ik werd die energie. Ik zag anderen als zulke energielijnen door het universum en de planeet gaan. We werden een netwerk van pure liefdesenergielijnen, een liefdesnetwerk van het universum en de planeet.

Ik zat nog midden in deze ervaring toen de groep begon met de Lotusdans (de tweede die nacht) en het werkte gewoon niet voor mij. De Lotusdans was de verkeerde dans voor me en ik kon hem niet doen. Ik bleef daar een tijdje, maar ik voelde een sterke drang om daar weg te gaan en dus vertrok ik met nog iemand anders om de dans niet te verstoren. Een reden waarom het voor mij ongepast voelde was dat wat er gebeurde niet één straal was die in de kern van de aarde kwam om hier verankerd te worden. We hielden de straal of de energie niet vast en stuurden het uit. We waren meerdere stralen van onszelf.

Het had voor mij gepaster gevoeld als we individueel gedanst hadden, verspreid over de locatie. De energie ging door ons heen in meerdere stralen, waar we ook waren op dat moment, niet noodzakelijkerwijs in de cirkel van de Lotusdans, maar eigenlijk over de hele wereld. Ik geloof ook dat het op dat moment niet uitmaakte of we sliepen of de hele tijd bij bewustzijn waren. Wat belangrijk was (naar mijn beleving en begrip) was dat we de toestemming hadden gegeven om de voertuigen voor deze energie te zijn. We accepteerden het en stuurden het door ons, ongeacht van wat we op dat moment aan het doen waren. Ik zag het als een totaal nieuwe manier van de energie om neer te dalen.  

Ik werd weggezogen van de Lotusdans naar een uiteinde van het plein, niet wetend waarom ik daar heen moest. Toen ik het eind van het pad naderde voelde / zag ik vaag een wezen, zittend op een platform. Het was de energie van een Indiaase incarnatie van mijn Geliefde van voorbij de Sterren. Opnieuw was het niet zonder reden dat deze energie mannelijk was, aangezien de mijne vrouwelijk is. We communiceerden en ik kreeg wat meer informatie. Onder meer vertelde hij me dat we elkaar in dit leven niet ontmoet hebben, maar dat we elkaar nog zouden ontmoeten en een korte periode samen zouden zijn. Hij zou de planeet verlaten, terwijl ik blijf.

Tussen de mensen die ik nu zal gaan ontmoeten, zullen mijn nieuwe partners zijn voor de nieuwe cyclus van levens die ik ga beginnen op de planeet. Het proces is in lijn met het vervangen van de oude energie door de nieuwe. Het gebeurt zowel in mijn inwendige als uitwendige leven. Dit is deel van de aard van mijn individuele persoonlijke brugfunctie (de hele brugfunctie is uiteraard breder dan dat).

In termen van ‘Het Onzichtbare Zien’ na de Activering, het eerste ‘zien’ dat ik ervoer ik waren de realisaties van mezelf en mijn potentieel - de kracht komend van Liefde en Eenheid, ook een nieuwe glimp van de onwrikbaarheid door liefde die we binnenin ons dragen.

Trouwens, ik kan me helemaal identificeren met wat Asena schreef. We ervoeren allemaal die kracht van zuivere liefde en verbondenheid in het EénZijn, elk van ons op onze eigen manier.
 
Liefs.... Alicja

Canim Geliefden,
Na het thuiskomen en zorgen voor veel onafgeronde dagelijkse taken, ben ik eindelijk in staat mijn gevoelens en ervaring te delen...

Boven alles, verder dan mijn persoonlijke ervaring met India en Tibet, zou ik willen praten over ons werk en de bijdrage die ons Eenheidsbewustzijn heeft geraakt. Dit is het deel dat het belangrijkst voor me is. Ik heb de persoonlijke pagina’s in mijn boek al omgeslagen.

Voorheen, mijn ervaring van de Ankergroep was altijd alleen. Ik eindigde altijd alleen. Het gebeurde gewoon op die manier. In de Ankergroepen proberen mensen altijd hun best te doen, als ze niet precies weten wat te doen. Zelfs als ze specifieke instructies ontvangen, omdat het volle bewustzijn van waar het echt om gaat ietwat begrensd is, op die manier ontstaat een geïmproviseerde uitkomst.

Bij de 7e Poort, was ik voor het eerst in staat met een groep te werken. En wat een groep was het! In ons werk samen werd ik me meer bewust van het belang van de dansen. Met een groep van 64 mensen, zonder vergissingen, in dezelfde frequentie, bewogen we in dezelfde richting. Het voelde alsof Alles Dat Is stroomde met die energie.
Ik voelde me alsof ik de arm of het been of een orgaan van het geheel was. Het was bijna alsof Lale ergens was achtergebleven of nooit echt had bestaan. Ik bleef dat gevoel een tijdje houden, zelfs nadat de dansen waren afgelopen. Het zou het best zijn als ik daar permanent kon blijven. Van nu af aan is mijn doel simpelweg om dat te bewerkstelligen.

Nu probeer ik me hetzelfde te voelen in mijn dagelijkse leven. Zelfs als mensen om me heen op een andere leven dan ik doe, probeer ik me te herinneren dat dat alles een illusie is, een visie en dat in werkelijkheid we allemaal dezelfde kant op bewegen. Ik probeer in dezelfde frequentie te blijven.

Het interessante is, dat na mijn terugkeer, sommige dingen versneld zijn. Alle zaken waarover ik me zorgen maakte om ze af te sluiten; al mijn onafgeronde zaken werden afgerond op een magische manier.  

Ik geloof dat voor mij, Het Onzichtbare Zien tijdens deze Activering, was het door mijn eigen ogen zien van de sterke verbinding tussen de verschillende delen van die Eenheid. Het was bijna tastbaar met mijn handen.

We praten allemaal over Liefde en hoe werkelijk belangrijk dat is, hoe ons hart ervan vervuld is en dat we niet kunnen overleven zonder het. Bijna als iets abstracts...

Echter tijdens dit werk, voor mij, was Liefde dat sterke energetische koord tussen de verschillende delen. Het abstracte begrip van Liefde werd ineens concreet. De beschrijving met woorden ‘Ik houd van of niet?’ was opgeschort. Niet liefhebben was niet langer een mogelijkheid. Dat zou zoiets geweest zijn als het doorsnijden van dat energetische koord dat alles verbindt. In dat geval zou het Geheel verdwenen zijn, in stukken gescheurd - iets onmogelijks om te gebeuren. Dat liet me zien dat liefhebben gevraagd werd door onze natuurlijke manier van zijn.

Samenvattend, ik denk dat ik veel gezien heb!!
Ik omarm al mijn andere delen met de diepste liefde.
Ik ben wat ik ben en dat is alles.... Lale