ARAYA:

In mijn ervaring, startte de Activering echt op de ochtend van de 28e met de Maaneclips rond 08.30 uur in Udaipur; de Zon en Maan kwamen in evenwicht, exact recht tegenover elkaar. We voelden de verandering eerst in de Aarde Elementgroep die 2 dagen lang geen samenhang had, geen geaardheid, geen stabiliteit. (Dit is logisch als je je realiseert dat de Aardster in de kern van de aarde niet langer diep van binnen zit, maar net onder de oppervlakte sinds de 6e Poortactivering.) En toen, op de ochtend van de Eclips was er ineens een liefhebbende eenheid. Voor de eerste keer was de Aarde Elementdans zacht, lieflijk, ondersteunend en stil; een scherpe koersverandering, weg van de zware, oer-, ritmische chantstijl die het voorheen was. Dit voelde goed omdat we in het proces zaten van veranderen naar nieuwe manieren van doen en het uit oude patronen losbreken.

De rest van de dag en de volgende voelde lichter, vrediger en vreugdevoller met nieuwe spectra van lichtheid in mijn wezen. De dag voor de Activering, terwijl ik bij het zwembad lag, kwamen er zeven enorme arenden aanvliegen over de meerbedding, van extreme hoogten in de lucht. Terwijl ik ze zag rondcirkelen, realiseerde ik me dat het energetisch voelde als het arriveren van de gevleugelde leeuwen.

De dag van de Activering: Pracht, verfijning, glorie, ongedwongenheid alom. Het begon met de processie van het hotel naar Jagmandir, compleet met marcherende band, olifant, kamelen, witte hengsten, paardenkarren en kamelen met karren (dit deel was zelfs een uurlang TV-programma voor de lokale bevolking!) om ons te vervoeren. Toen kwam het paleis zelf. Solara had me voorbereid op een zware tijd. Mijn tas zat vol flessen water, extra sandalen om te dansen op de ‘smerige/rotsige’ ondergrond, extra kleding, toiletpapier en zaklantaarn. Ik was zelfs op mezelf aan het mopperen, omdat ik mijn hoofdkussen vergeten was. Wat een verrassing, mijn wildste voorstellingsvermogen te boven om het wonder van Jagmandir te ontdekken met lieflijke tuinen, bloemenmandala’s, een kaarsverlicht binnenhof, fonteinen, vogels een paviljoen vol kussens, dekens en zachte kussens... Het voelde als Disneyland!!

En inderdaad had het zoveel magie voor ons in petto. De avond begon met de Sterrenprocessie, die gevolgd werd door een overweldigende Dans van de Elementen, compleet met een dansende Zon en Maan. Kort daarna werd ons een heerlijke maaltijd in vijfsterrenstijl voorgeschoteld met obers die stoelen aanschoven en de echte kaarsen aanstaken.

En toen begonnen de energieën echt binnen te komen. We begonnen de Grotere Centrale Zonnedans en ik denk dat iedereen voelde dat de energieën langzaam aan begonnen op te bouwen. De daaropvolgende Lotusdans voelde ze al meer gestaag binnenstromen. Uiteindelijk, nadat veel mensen om wat voor reden dan ook waren weggetrokken vanuit de cirkel, ging de overgebleven groep van 15-20 mensen rustig door, geworteld aan hun plaatsen, niet in staat (en niet bereid) om te bewegen, vanwege de magische energie die op dat punt stroomde. Achteraf gezien was het bijna een goddelijke formatie van zo weinigen, die op enige manier opzettelijk een vergrotend lenseffect creëerde om de energie te laten stromen. Het was alsof je je in de stroom van een rivier bevindt, waarvan je niet weg kunt zwemmen, krachtig en toch subtiel, ZO liefdevol, verfijnd, tastbaar - alsof je minutenlang overladen wordt met gratie.

We waren niet meer van deze wereld - geen leider, geen richting, slechts samen zachtjes schommelend, de armen om elkaar heen, deze zachte energie door ons heen voelen stromend en de aarde vullend. Met mijn ogen half open, strekte ik mijn handen naar de hemel toen we in een kleinere cirkel veranderden en voor het eerst in mijn leven werden de oogkleppen opgetilt, het stof trok op en ik kon de grootsheid van het universum waarnemen. Voor het eerst kon ik de oneindigheid achter de maan zien, waardoor de maan dicht genoeg bij voelde om aan te raken. De kleur van de lucht was dieper en stralender dan ooit tevoren en mijn wezen was extatisch van uitgestrektheid en vreugde. Toen ik om me heen keek naar de gezichten van mijn geliefde familie, kon ik zien dat zij het ook voelden, maar een deel van me wilde hardop uitschreeuwen ‘Zien jullie wat ik zie?’ En het knikken als ze mijn blik opvingen, de wetende uitdrukking op hun gezichten, de vreugde die hun uitdrukking uitstraalde vertelde me dat we inderdaad zojuist de 7e Poort hadden geactiveerd: de Ruit van het Onzichtbare.

De energie bleef (en nog steeds) voortkabbelen gedurende de hele nacht op een zachtere, meer subtiele manier - vooral elke keer dat we de Lotusdans dansten. Het hele paleis werd een dans, zachtjes bewegend met deze energieën; mensen slapend en dromend, naar de theetafel driftend, voorbij schuivend om wachters te vervangen, zich geroepen voelend tot een spontane dans in de cirkel, rustig tegen elkaar aangekropen zittend in dekens, kijkend naar de dansers, de sterren, de gratie.
Boven dit alles stond een prachtige maan en onze wachter Orion, altijd aanwezig, gedurende de hele nacht.

Liefste RuitFamilie van ons EénZijn,

We keren terug naar de wereld, onze essentie verder in het onbekende verwevend, dieper in het Onzichtbare, de gouden draden van ons EénZijn vervlechtend en de parels van onze ervaring aaneen rijgend.

Laten we nooit vergeten dat we niet alleen zijn, dat er altijd mede-Aslans aan onze zijde staan en samen als Eén dansen we.

Deze wereld is niet meer hetzelfde. - Het is een nieuwe dag die vraagt om het absoluut beste van ons, in elk moment. Het is ons moment om te gloeien, de brandende essentie van wie We echt zijn, uitstralend. En er is altijd Iemand om ons te herinneren, wanneer onze herinneringen vervagen... dat is de kracht van Eén.

Enorme Aslan Liefde, An*Nu*Tuk van de Eén xxxxxxx

Ik zit hier in mijn huis, in mijn stad, masala thee te nippen, alles weer in mijn aandacht brengend wat plaatsvond in het 7e Activeringsverhaal. Ik herinner me nu alles zo vaag, slechts negen dagen later. Het gebeurde ALLEMAAL in een andere dimensie. Ik zal het voor je beschrijven:

De Codes van Liefde breken:

De week voorafgaand aan de Activeringsdag was op zichzelf al een activering. Een activering van ons hart. Het moment dat we de Lotusdans dansten, werd ik met ontzag ingeboezemd door de verbindende kracht van deze simpele en verfijnde beweging. Vanaf dat moment was er een helende matrix gecreëerd rondom ons EénZijn, waarin elk persoon het gebruikte als een veiligheidsnet om te worden ondersteund in zijn/haar helingsgebeurtenissen. Mijn hart werd langzaam gevoed en werd ronder en compleet door overvloedige liefde van vreemdelingen van voorbij de sterren, iets wat me tot nu toe nog steeds fascineert.

Inleidende Dansen:

De Aarde-Sterdans tijdens de voorbereidingsdagen was ook een energetisch krachtige dans. Eigenlijk, bleef het me ontzag in boezemen en kreeg ik groot begrip voor de kracht die elke dans heeft. Aan het einde van deze specifieke dans, voelde ik me een magneet in menselijke vorm. Ik trok aan en werd tegelijkertijd aangetrokken. Een enorm opladende dans, noodzakelijk voor de Activeringsdag.

Op de een of andere manier hadden alle dansen tijdens de voorbereidingsweek een toekomstige betekenis. Elk van hen was niet een herhaling, maar eerder een voorbereidende initiatie. Misschien omdat tijdens die speciale dag van de activering, de krachten allen komen in de eenvoudige vorm van een ronde cirkel en er op dat moment geen andere formatie nodig was.

Op het Harteiland, de 7e dag:

Ik had geen verwachtingen voor die dag. Ik voelde overal een leegte. Die middag bracht een lange karavaan van olifanten en kamelen ons naar een eiland en hoe vreemd het ook mag klinken, het was simpelweg waar. We vonden onszelf buiten Gouden Jagmandir Paleis, een betekenisvolle ceremonie opvoerend om de 7e Poort te activeren. Ik denk dat dit de enige werkelijk ceremoniële dans van die dag en nacht was.

Toen we de 7e Noordpoortdeur van het Paleis binnengingen, werd ik vervuld van een zorgeloos gevoel van ontspanning en het verliet me niet meer... behalve tijdens de twee keer dat we de Lotusdans dansten, gedurende welke ik onverbiddelijk wee werd en het was onmogelijk voor me om door te gaan tot na de volgende dans.

De energieën waren ongelooflijk krachtig voor mijn lichaam. Ik herinner me, dat terwijl we dansten, ik een sterke druk voelde van de galactische energieën, die binnenkwamen van een gigantische horizontale ring, die krachtig op ons drukte en de energie bovenop Jagmandir Palace concentreerde. Ik herinner me ook dat ik worstelde om helder te blijven in de cirkel, dat ik getroost werd door een vreemde sensatie van lieflijk versmelten met de Aarde, proberend een spiraal te vormen in vloeibare bewegingen. Een verrassend gevoel, want hoe kon een solide planeet als Aarde vloeibaar worden als planetaire energie en bereid zijn te vermengen met menselijke energie, zoet worstelend om iets te vormen dat leek op een spiraal?

Daarna ruste ik en kwam terug om te dansen. Echter, ik bleef de hele nacht de Wachters bewonderen. Ik was nooit alleen. Ze lieten me begrijpen waarom standbeelden bestaan en wat hun doel was in vroegere tijden.

In de nacht nam ik ook een slapende doorbraak. De slaapstand voelde voor mij als een beschermende en gematigde manier om de energiepoort door te gaan. Ik herinner me dat mijn laatste gedachte, voordat ik in slaap viel, was: ‘Ik val nu in de armen van het EénZijn’.

Toen ik ’s ochtends wakker werd, hield ik voor altijd zielsveel van het EénZijn. Ik kan ook de stralen van de opkomende zon niet vergeten. Op de een of andere manier voelde ik dat ook de zon op een bepaalde manier geactiveerd was. Het had een zachtere tint die ochtend. Niet ruw, waaronder we een kalme en zelfverzekerde Leeuwendans dansten, duizend glimlachen uitstralend. Ik was gewoon gelukkig...

Het is nu allemaal een droom, als een Oosterse fabel, als een nachtelijke paleisscène, maar de 7e Poort werd glorieus geopend. Op een eiland, waar een blik van 360 graden het mogelijk maakte voor het hart om te zien, zich voor te stellen en zijn heling te manifesteren.

......K.S.

De EENHEID

Energie verankerd door tijd en ruimte,
oude vernieuwing van Liefde en Gratie.
Veranderende stromingen openen de weg
verschillende werkelijkheden laten zich zien.

Onze ogen richten zich naar een schijnbaar Nieuwe Plaats,
degene die was verborgen in de Geheime Plaats van het Hart.
Bewaard door de Dromers, rijzend als Eén
de Wereld verlicht door de Grote Centrale Zon.

Het pad dat helder was, verdwijnt nu in de mist
als een Gouden Tijdperk rijst op een spiralende draai.
EénZijn verandert naar deze synchrone Energie
als we allemaal onze plaats innemen, creërend als Eén.

Vreugdevolle overvloed, wijsheid en gratie,
vele levens hebben we gereisd om deze plaats te bereiken.
Harten wijd open als Liefde expandeert
onze Wereld verandert als wij ons Plaats innemen.

De Geschenken die we hebben zijn onze om te delen,
de Liefde die we zijn, het Licht dat we dragen.
Door eons zijn we geweest, en toch geheel in het Nieuwe
als we met dankbare Harten onze geloften Loslaten.

Liefde is altijd de finale test.
Alles wat overblijft als we afstand doen van de rest.

Dankjewel dat je me toestond om creativiteit met je te delen. Liefde en zegeningen aan jou van het diepst van Ons Eén Hart.... Angie Ti-Mon-Ra

Ik voel me alsof ik dagen zou kunnen schrijven over deze Activering. Totale immersie in een alternatieve werkelijkheid, erg veel om samen te vatten. Ik kon gedurende de hele Activering letterlijk niet harder lopen dan een gracieuze zwier en eigenlijk begon dat al dagen ervoor.

Deze Poort was zo’n verandering van richting dat het meer van me vroeg dan ik ooit voor mogelijk had gehouden te gronden in deze realiteit. Ik wist het vanaf het moment dat ik me volledig toewijdde en toen begon het. Het was een opmerkelijke veranderingsperiode voorafgaand aan de Activering, me rakend met een leven op zich. Krachtig loslaten en herijken van mijn hele wezen, van mijn geloof over mijn realiteit, over mijn doel van hier zijn in deze tijd. Alle delen van mijn ware wezen werden aangesproken op hun verantwoordelijkheid.

En toen de Activering... Ik was een Wachter voor de Grotere Centrale Zonnedans en daarna de Lotusdans. De energie was zo krachtig dat ik wist dat ik moest worden afgelost na twee dansen. Er was wat activiteit bij de hoofdingang, enkele mensen vroegen toestemming om binnen te komen en dansers verlieten de dansruimte. Ik was onderweg terug naar mijn veldbed alsof ik een moment nodig had om alles te integreren, toen ik me ineens terug getrokken voelde naar de dansruimte. En ik wist dat dit het was.

Er was een kleine cirkel van ons die begonnen met een geïmproviseerde dans van gracieuze bewegingen. Ik kan me niet eens meer herinneren wat voor soort bewegingen, maar ik voelde de energie opbouwen en opbouwen en opbouwen. Eén van ons begon te schudden door de immense kracht van deze Poort toen die activeerde door onze kleine cirkel en de Wachters die ons in hun cirkel hielden.

Tijd stond still... en tegelijkertijd versmolt tijd in Eén... ik voelde de verbondenheid met alle tijd... met mijn overeenkomst om hier deel van te zijn... zouden we deze mogelijkheid bereiken van dit tijdloze moment.  

En ik was bijna overweldigd door het absolute WETEN van de Liefde die nu verankerd werd, van de ongelooflijke mogelijkheid die nu bestaat voor ons als ons Eén. Zijn doorkruist een nieuwe spiraal van mogelijkheden. Eén verder dan wat we in staat zijn te begrijpen. Ik voelde de harten van hen die als kinderen komen, om deze energie voorwaarts te dragen. Onze wildste, diepste voorstellingen van de wereld die gaat komen, ondergedompeld in de creatieve vreugde van Liefde, is als naar voren stappen, voor wat er zal zijn. Er was zo’n immense dankbaarheid, van hun hart naar ons hart; tranen van vreugde begonnen te vloeien rechtstreeks vanuit mijn hart.

En Solara, trouw aan haar visie van de 11:11, stroomde naar een nieuwe manier van zijn, de energie loslatend van ons als Eén. Vanaf dat moment, vloeiden de dansen op een heel organische manier, de één overgaand in de ander. Spontane bewegingen werden op dat moment gecreëerd door de Eén.

Sommigen van ons stroomden toe om te dansen, anderen als Wachters, sommigen van ons rustig onze weg slapend naar het Ongeziene en sommigen van ons de wereld bij elkaar puzzelend naar de nieuwe energiematrix van mogelijkheden. Het was een nacht buiten de tijd, niet in lijn met de oude werkelijkheid, toen ik mijn stappen richtte naar het Nieuwe. We bevonden ons in die Overlappende Zone toen de verandering plaatsvond, uitstromend naar de Ankergroepen over de wereld. Een verbazingwekkende reis en één waarvan ik me gezegend voelde er deel van te zijn.

Er is geen manier om volledig uitdrukking te geven aan de dank en dankbaarheid voor Solara en allen die deel zijn geweest van deze 11:11-Poortactiveringen. De klim naar boven door ongelooflijk dichte energieën om de 11:11 naar dit punt te brengen. Er zal geen manier zijn om de toekomstige generaties de moeilijkheid en absolute focus van wil en geloof, die nodig waren om deze reis te maken, duidelijk te maken.  

Omdat als deze energie lichter wordt en de reis makkelijker wordt, het leven gegeven door de bekwaamheid en focus van ons EénZijn en niet gedragen door één of enkele individuen, de moeilijke reis een Dans wordt en de Dans wordt een map voor een nieuwe manier van zijn als ons EénZijn wereldwijd begint te leven in de energie van wat nu beschikbaar is.

En als we allemaal wereldwijd, alle verschillende groepen die druk zijn met het doen van hun deel van het activeren en verankeren van Liefde op deze planeet, wakker worden om te zien dat we Allemaal Eén zijn, wordt de wereld de Hoofdcilinder en Ankergroepen en Liefde wordt onze nieuwe manier van zijn. En dus beginnen we…… Angie

Ik geloof dat de meesten van ons zijn teruggekeerd naar huis. Echter, we zijn nog steeds samen. Waar we ook gaan, we voelen elkaar sterk.

Mijn gedachten over de Zevende Poortactivering kunnen niet uitgelegd of beschreven worden in woorden. Het is moeilijk om de kern van de Liefde die ik voelde, uit te leggen; ik heb het nog nooit eerder zo sterk gevoeld. Het heeft me een sterker gevoel van zelfvertrouwen gegeven, dat ik nog steeds binnenin mijn fysieke lichaam met me meedraag.

We hadden allemaal ervaringen in overeenstemming met ons bewustzijn. Waar elk van ons ook doorheen ging, het was een ‘erg groot’ ding.

Ik bevond me 20 jaar boven de wolken. Het was mijn altijd gemiste thuis. Het meest belangrijke ding is om deze ervaringen in onze ‘normale’ levens te brengen en in de relaties met andere mensen.

We hoeven niet perfect te zijn. We evolueren allemaal in verschillende richtingen. We verkennen allemaal onze grenzen met een gevoel van veiligheid en met zien wie we niet zijn; we proberen te gaan waar we echt verlangen te gaan.

Onze liefde is helder en zuiver. Ons geloof is nooit eerder zo sterk geweest. Het Onzichtbare Zien verdiept het vertrouwen.

Wat we gedeeld hebben met de mensen uit 33 landen ging veel verder dan een Activering. Het was uitreiken naar buiten het universum, het was de betekenis en het was leven. Ik dank iedereen voor het me herinneren aan leven.

Niemand zou moeten vergeten dat we Eén zijn en dat we allemaal van de Eén komen. Daarom is het zeggen van ‘Elif van de Eén’  geen begrenzing. Het definieert dat we allemaal Eén zijn. Het omvat het universum.

In Eén Liefde, Elif van de Eén