September 2006
BINNENTREDEN IN DE LOTUSWERELD( De reis naar de 8e Poort...)
THE WATER LILY
Fluorescent orange flames blaze
With a heat like Heaven,Scorching everything in their path –
But not the water lily.It seems as if it must die –
But it isn’t even touched.All its tendrils and flowers
Come back on the other side.From the “Thousand Poems of Kwan Yin”.
EEN KORTE SAMENVATTING VAN 2005...
De eerste vier maanden van 2005 lag de nadruk op het herijken van mijn woonomgeving en het neerzetten van nieuwe energievelden. Kamers werden geverfd, sommigen in buitengewoon heldere kleuren en meubels werden verplaatst. Het effect was onmiddellijk merkbaar.
Naast mijn slaapkamer is een ommuurde veranda. Het was zo lelijk en vol vastzittende energie, dat ik het afgesloten hield van mijn slaapkamer. Wetende dat het niet bevorderlijk is om vastzittende energie te hebben, werd de veranda omgetoverd in mijn Lotus Kamer. Oud, kaal tapijt werd vervangen door een bamboevloer, alle muren werden geschilderd, inclusief een grote lotus op de muur; meubels, fonteinen, Turkse lantaarns en glazen mobiels werden toegevoegd en opeens was deze ‘vastzittende’ kamer nieuw en mooi… en verankert het de Lotuswereld.
In april 2005 hield ik een workshop facilitator training class in mijn huis. Het was uitsluitend op uitnodiging en zonder kosten. Dertien mensen uit elf landen namen deel. Verbazingwekkend, ‘propten’ we ons allemaal in mijn huis gedurende ruim een week en hadden een fantastische tijd. Iedereen vond een slaapplaats op de vloer, de vliering en op banken en de maaltijden die we samen kookten waren zalig. Er waren lessen gedurende dag en in de avond. Ik was erg dankbaar voor de kans om meer van wat ik weet te delen.
Iedere middag na de lunch, schilderden we de buitenkant van mijn huis in een subtiele roze kleur, genaamd Champagne Elegance. Wat het zo speciaal maakte is dat we allemaal wisten dat we het schilderden met Grotere Liefde. Het oppervlak is ruw stucwerk, vol kleine holtes die we bewust vulden met GROTERE LIEFDE. Deze verborgen holtes representeren die delen van ons, van iedereen wereldwijd, die zich niet geliefd of de liefde niet waard voelen. Het was bijzonder vervullend om ze de liefde te geven die ze zo nodig hebben. Het schilderen van de buitenkant van mijn huis werd een diepe meditatie en was verrassend stimulerend; we keken er elke dag naar uit.
In mei verschoof mijn focus naar schrijven. EINDELIJK!!! Ik herijkte ‘The Star-Borne’ geheel; sommige hoofdstukken werden verwijderd of totaal herschreven en anderen werden toegevoegd. Gedurende de eerste zeven maanden herschreef ik ’11:11’ geheel. Het is nu een veel beter boek met veel nieuwe informatie. En ik creëerde een briljante set orakelkaarten, compleet met een 150 pagina’s tellend boek. Deze kaarten zijn verbazingwekkend; ze zijn de enigen die ik ken, die gebaseerd zijn op de Grotere Realiteit. Er zijn er meer dan 250, verdeeld over vier sets. Het is als je eigen persoonlijke Surfrapport, van toepassing op elk aspect van je leven.
In November begon de Grotere Liefde binnen te stromen… en ik meen STROMEN. Ik was zo gevuld met de meest verbazingwekkende LIEFDE, dat ik het gevoel had dat het uit mijn poriën druppelde. Dit was een diepe onderdompeling in de Lotuswereld, die door de 8e Poort verankerd wordt. Overal waar ik heen ging, overspoelde ik alles en iedereen met LIEFDE. Overal waar ik liep, lag een pad van LIEFDE. De LIEFDE was zo sterk, dat ik dacht dat ik het nooit kwijt zou raken, maar de volgende maand was het verdwenen.
Midden november vond ik eindelijk een nieuwe kat… of eigenlijk vond ze mij. Ik ontving een innerlijk bericht dat ik naar het dierenasiel moest gaan in de periode van donderdag tot zaterdag. Tja, donderdag had ik geen zin om de deur uit te gaan en vrijdag ook niet. Op zaterdag zette ik mezelf ertoe naar het asiel te gaan en daar was ze! Eén oogopslag en ik wist dat we bij elkaar hoorden. Perfect is dat ze een totale combinatie is van mijn twee vorige, zeer geliefde katten, die in 2002 overleden. Ze is een mooi, zacht wezen, een totale Grotere Realiteit Lotus Kat en ik voel me vereerd om met haar samen te leven.
Begin december ontmoette ik iemand met wie ik een nieuwe uitgeverij op zou gaan zetten. We hadden dit via telefoon en email al maanden gepland. Ik was zo opgewonden dat mijn nieuwe boeken en kaarten uit zouden komen. Ik weet al enkele jaren dat ik niet langer een uitgeverij kan runnen; mijn inzet is nodig op zoveel andere niveaus. Maar, toen we onze onderneming op poten wilden zetten, klopte er iets niet; er was een verborgen agenda, die niet puur en integer voelde. En dus moest ik deze gelegenheid voorbij laten gaan. Niet alleen was ik teleurgesteld, maar na zo hard werken om mijn boeken bijna af te hebben, voelde ik me verraden. En toen verdween de Lotus Liefde…
Vervolgens nam ik contact op met diverse mensen die eerder hadden aangegeven geïnteresseerd te zijn in uitgeven. Niemand wilde het nog doen en om dit een succes te laten zijn, moet het voelen als je volgende stap. Je vraagt je misschien af waarom ik niet in zee ga met een gevestigde uitgever? Dat is omdat ik niet houd van hun manier van werken. Ze betalen weinig, je verliest de redactionele controle en het duurt meer dan een jaar voordat een boek wordt uitgegeven. Zelf kan ik een boek in een maand uitgeven. Ik wil ook niet voor ‘print on demand’ gaan, omdat dat alleen een optie is wanneer je niet zoveel boeken verkoopt; anders is het te duur. Ik heb stapels nabestellingen voor mijn boeken. En, ik houd ervan mijn boeken uit te geven in een hoge kwaliteit, compleet met foliedruk op het omslag.
Het voelde erg raar om de boeken bijna af te hebben en niet de weg te vinden om ze beschikbaar te maken. Er was zo’n energiestroom om ze af te maken; ik had zeven maanden aan ze gewerkt en viel toen in een enorme put… En ik kon niet de moed vinden om er meer energie in te stoppen.
2006
IN HET LABYRINTH VAN DE 8E POORTIn januari 2006 verlegde ik mijn aandacht naar de op handen zijnde 8e Poortactivering en begon een reis naar Chili te plannen, waar ik voelde dat het zou zijn. De organisatie van deze reis bleek bijzonder gecompliceerd; de meest uitdagende die ik ooit heb gehad. Alles viel op z’n plek en vervolgens weer uiteen om eindeloos herschikt te worden. En toch voelde het nog steeds zo goed om te gaan.
Eind februari vlogen mijn dochter Nova en ik naar Chili, via Brazilië, op een vlucht die 16 uur langer duurde dan gepland. We arriveerden uiteindelijk om 04.00 uur in Santiago in plaats van, zoals gepland, de middag ervoor. Na drie uur slaap, onze eerste slaap in twee nachten, vlogen we naar het merendistrict in het zuiden, huurden een auto en reden naar de mooie toeristenplaats Pucon. Hoewel we totaal uitgeput waren, werden we allebei op slag verliefd op Chili. We hielden van de mensen, het land, de meren, de vulkanen en het eten. We voelden ons hier helemaal thuis.
Chili is een verrassend land met een zeldzame helderheid, dat een belangrijk lot heeft in de tijden die gaan komen. Maar eerst zijn er enkele oude energetische knopen die ontrafeld dienen te worden. En natuurlijk zou de 8e Poort beslist helpen om dit proces te versnellen.
Onmiddellijk vonden we het perfecte hotel voor de Activering, gelegen aan de rand van een meer; hetzelfde waarover een lieve, oude liefde me jaren geleden over had verteld. Hij zei dat de eerste keer dat hij het zag, wist dat er daar een 11:11-Activering zou zijn. Nova en ik dachten allebei dat dit heel makkelijk zou worden. En toen werd ik ziek… erg ziek. Koude rillingen, koorts, hoesten, verstopte oren en strottenhoofdontsteking, gecombineerd met een longontsteking. En toen wilde het hotel niet met ons onderhandelen. Ze vertelden ons de volgende week terug te komen, na onze reeds geplande trip naar een gletsjer. De volgende dagen brachten we door, rijdend door de omgeving, een bezoek brengend aan diverse ver uiteen liggende meren, op zoek naar de locatie voor de Activering. Ik leerde ook dat de naam van mijn nieuwe kat het Mapuche Indiaanse woord is voor ‘Buenos Dias’. Het was zo grappig om de Mapuches te groeten met de naam van mijn kat.
Daarna reden we naar Puerto Montt en vlogen vandaar naar Patagonië. Wat een ongelooflijk majestueus en prachtig land is het! Het herinnerde me zo sterk aan de Andes-bergen in de Heilige Vallei van de Inca’s in Peru. Na enkele uren in een bus en een korte stop in Coyhaique, stapten we over op een catamaran, waarmee we een vijf uur durende reis maakten door de fjorden naar Puyuhuapi. Ik was nog steeds erg ziek en in een ietwat andere staat, maar genoot van elke minuut. Ons doel hier was om te kijken of het de plaats voor de Activering zou zijn of een goede locatie voor een optionele trip voor de tweede week. Twee dagen later brachten we opnieuw vijf uren door op de boot, op weg naar de San Raphael gletsjer. Het was als het brengen van een bezoek aan een andere wereld… een elektrischblauwe wereld van ijs. De zee was vol transparante, neonblauwe ijsbergen die leken op glassculpturen. We stapten over op een kleine boot en waagden ons dichter naar de massieve ijsrand, waarvan continu stukken afbraken en in zee vielen. Ik voelde dat elke keer dat er een stuk van het gletsjerijs brak en in het water viel, er eindelijk oude energieën werden losgelaten van de planeet. Het was een fantastische ervaring, maar misschien niet de beste plaats om te zijn met mijn gezondheid. Na diverse uren op de gletsjer, reisden we wederom vijf uren per boot naar een hotel in Patagonië om de nacht door te brengen.
De volgende dag hadden we een andere busreis, een vlucht terug naar Puerto Montt en reden vervolgens het hele stuk terug naar Pucon, hopend dat we dit keer de afspraken konden afronden voor de 8e Poort. We ontmoetten de commercieel directeur van het hotel, die erg aardig leek, maar alles werd erg taai. Ze waren het enige hotel in de buurt dat ons niet het gebruik van de vergaderzaal gratis wilde geven; in plaats daarvan vroegen ze 650 US dollars per dag. Het voelde alsof ze geen zaken met ons wilden doen. Dus vertrokken we, checkten we andere hotels, keken zelfs naar de kosten van een tent om op te zetten in de tuin van een kleiner hotel, maar niets anders voelde goed. Het was erg vreemd… Nog nooit eerder vond ik een plaats voor een 11:11-Poort die zo goed voelde en niet op zijn plek viel.
KLIK HIER OM DE FOTO’S VAN ONZE REIS TOT NU TOE TE BEKIJKEN.
Na diverse dagen van maximale inzet en minimaal succes vlogen we naar Santiago voor de nacht. Ons hotel was in een verhoogde staat van veiligheid vanwege de talrijke buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders die in de stad waren voor de inauguratie van Chili’s nieuwe vrouwelijke president de volgende dag. Het was een historisch moment voor Chili en ik ben blij dat we daar waren. De volgende morgen vertrokken we naar Rapa Nui (Easter Island). Natuurlijk wilden we er allebei al bijna ons hele leven naartoe, maar we hadden geen idee hoe het er zou zijn. Half en half verwachtte ik dat de energie er zwaar of triest zou zijn als gevolg van hun bijzonder tragische geschiedenis. Maar, vanaf mijn eerste blik op dat hele kleine eiland, was het liefde op het eerste gezicht! Wewaren helemaal weg van Rapa Nui. We houden van de mensen, het land zelf, het eten, de muziek en uiteraard de magnifieke Moai-standbeelden. Ik voelde me zo thuis, ik had er direct naartoe kunnen verhuizen.
We huurden een zilverkleurige Suzuki jeep en waren vrij om te gaan ontdekken en slaagden er zelfs in te verdwalen in Hanga Roa, de enige stad op het eiland. De eerste middag kocht ik enkele Rapa Nui CD’s en we draaiden ze in de jeep. Ik was een beetje teleurgesteld dat alle liedjes hetzelfde klonken. Totdat ik me later realiseerde dat de CD-speler in de auto op ‘herhalen’ stond en we hetzelfde liedje keer op keer hadden gehoord.
De volgende morgen waren we vroeg op en reden naar de steengroeve van Rano Raraku, waar de Moai gemaakt zijn. Verrassend genoeg waren we de enigen daar, zodat we ongehinderd rond konden kijken. Ik begon tegen de Moai te praten in hun oude taal, me realiserend dat ik wist hoe ik ze weer tot leven kon zingen, maar het was nog niet de juiste tijd. We gingen naar Ahu Tongariva waar zestien enorme Moai op een rij staan. En opnieuw waren we de enigen daar. Ik deed de Mudra’s van alle Zeven Poorten terwijl ik voor ze stond.
Mijn verbinding met Rapa Nui is heel diep. Op een dag waren we in de kleine lokale marktplaats, toen een Rapa Nui-vrouw me zag en in tranen uitbarstte. Ze zei dat ze zoveel licht uit mijn hart zag stromen en dat ze me herkende van de oude tijden. Ik antwoordde dat ik hier inderdaad gewoond had in de tijden van de Moai. Veel lokale mensen lieten ons weten graag met ons de Heilige Dansen te willen dansen als we terugkomen. Het was erg moeilijk om Rapa Nui te verlaten…
Na weer een nacht in Santiago vlogen Nova en ik naar Sao Paolo in Brazilië. Nova vloog onmiddellijk naar huis in Los Angelos en ik bleef een week in Sao Paolo. Het was een bijzonder drukke week, vooral omdat mijn gezondheid nog niet geheel hersteld was. Gedurende de week deed ik ZES televisieshows, een lezing, een tweedaagse workshop en een signeersessie tijdens een gigantische Book Expo. Bijna tachtig mensen, vanuit heel Brazilië, kwamen naar de workshop en tweeëntwintig nieuwe Ankergroepen werden gevormd. Brazilië activeert zich opnieuw, zoals het deed voorafgaand aan de Eerste Poort van de 11:11. Het was goed om oude vrienden van eerdere bezoeken te zien en nieuwe mooie vrienden te maken.Nadat ik uiteindelijk thuis kwam, probeerde ik enkele maanden de 8e Poortactivering in Chili te organiseren. Het was frustrerend en bijzonder verwarrend, omdat het zo goed voelde, maar het wilde niet op z’n plaats vallen. Uiteindelijk realiseerde ik me dat de 8e Poort zo GROOTS en zo belangrijk is dat er TWEE 8e Poortactiveringen gaan zijn en dat misschien Chili de tweede zou moeten zijn in plaats van de eerste.
