Maart is een moeilijke
maand om over te schrijven want het zit zo vol met tegenstrijdigheden.
Dingen zijn zeker niet zoals ze eruit zien gedurende de maand. Net wanneer
we zeker weten dat we iets weten of voelen of iets willen doen, verschuiven
de sluiers en wordt een uitgestrekter perspectief ontsluierd.
Dit stelt ons in de uitdagende
positie van het constant verder kijken dan de uiterlijkheden en het
wijd opengestrekt houden van onze wezens. We moeten alles constant in
twijfel trekken en constant alles opnieuw bekijken. Niets is definitief;
absoluut niets is zeker.
Aan het begin van de maand kunnen
we ons overweldigd voelen door een gevoel van traagheid. Het lijkt moeilijk,
zo niet onmogelijk, om dingen gedaan te krijgen. Maar we zijn eigenlijk
erg druk en doen veel meer dan we denken. Het is gewoon dat er zo veel
aan het gebeuren is, een het gebeurt zo grootschalig en het gebeurt
op zulke andere manieren, dan waar we aan gewend zijn. Hierdoor voelt
alles anders aan en is alles moeilijk te meten aan de oude prestatiemethodes.
Er komen nu nieuwe gelegenheden
in ons leven. Het is gewoon dat we niet precies weten welke te volgen.
Hoewel we al lang uitkijken naar deze nieuwe gelegenheden, doet dit
ons de nogal verrassende houding van achterover zitten en wachten aannemen.
De mogelijkheden rustig te observeren maar er niet bovenop te springen.
We wachten op wat er achter deze gelegenheden ligt. Waar zullen ze ons
werkelijk mee naartoe nemen? En willen we daar werkelijk heen?
Het is nog steeds een periode
van erg alleen voelen en alleen moeten zijn. Een andere Tegenstijdigheid:
We hunkeren naar vriendschap en gezelschap om met verwante wezens te
zijn, maar we weten dat we nu even alleen moeten zijn. Dit komt omdat
we nog steeds diep binnen onszelf aan het graven zijn, dieper dan we
ons ooit gewaagd hebben, om uit te zoeken wat we echt in ons leven waarderen.
Om te zien wat we echt willen doen. Om te ontdekken wie we nu zijn geworden.
Gedurende de maand maart gaan
we een "Voorjaarsschoonmaak" van onze emoties houden, waarbij we onze
vergeten hoekjes gaan doorspitten, tot nieuwe realiseringen komen, die
niet-gelaten tranen storten en restjes van onopgeloste emoties loslaten.
Sommigen van ons voelen alsof
aan het sterven zijn. We voelen ons al vele maanden zo, maar het gebeurt
waarschijnlijk niet. Er zijn gewoon zo veel delen van ons wezen en onze
geschiedenis aan het afsterven. Voor velen van ons lijkt het alsof er
iemand achter ons aanloopt die de voetstappen van het verleden wegveegt.
We kijken achter ons om sommige van die toetsstenen en krachtige herinneringen
te vinden, die ons voedden en versterkten, maar ze zijn er niet meer.
Het verleden wordt blanco.
Het is niet dat de herinneringen
weg zijn; we herinneren nog steeds de details van vele ervaringen. Maar
de emotionele lading van ons verleden is verdwenen. Het is erg geneutraliseerd,
er is weinig om ons aan vast te grijpen. Dit is een verontrustend gevoel,
wat ons doet voelen als boten die van hun dokken zijn weggevaren en
naar zee beginnen te drijven.
Naar zee drijven geeft ons geen
grote sensatie van controle of van onze nieuwe richting weten, maar
geeft ons wel toenemende vrijheid. Omdat dit het jaar is van de Activering
van de 5e Poort van de 11:11, wat in de herfst zal plaatsvinden met
de Hoofdcylinder waarschijnlijk in Azie, is dit niet verrassend. De
hoofdtoon van de 5e Poort is Persoonlijke Vrijheid. Dit is precies wat
we aan het bereiken zijn. De reden waarom het niet geheel comfortabel
is, is omdat het ons naar plekken neemt waar we nog niet geweest zijn.
Het grote Onbekende. En het sluit ook onze mogelijkheden om aan het
verleden of aan verleden gedragingen vast te houden. We zouden niet
terug kunnen, ook al zouden we het proberen of zelfs willen. De brug
is verdampt, de deur achter ons gesloten.
Nog een Tegenstrijdigheid: Juist
wanneer we de onaanvaardbare en onopgeloste situaties in ons leven geaccepteerd
hebben, lossen ze zichzelf op.
Op dezelfde tijd dat we op deze
ongelooflijke reis naar vrijheid en Eenheid zijn, blijft de wereldsituatie
steeds vreemder en onheilspellender worden. Nog een Tegenstrijdigheid:
Wederom, het is cruciaal dat we ons niet binden aan de uiterlijke schijn
van dingen. DINGEN ZIJN NIET ZOALS ZE ERUIT ZIEN. Er wervelt op dit
moment zo veel angst, zo veel vertekening, zo veel dualiteit, zo veel
verkeerde informatie en zo veel haat rond. We moeten erg bewust zijn
van deze elementen, maar ons niet door ze laten overmannen. We moeten
ons medeleven constant versterken en IEDEREEN EN ALLES op deze planeet
in ons Eenhart houden - te allen tijde!
Medeleven is een serieuze zaak.
Dit kan helpen het tij te keren. We moeten ons hiervoor inzetten en
niet naar dualiteit getrokken worden.
Nog een Tegenstrijdigheid: Terwijl
zij die Eenheid omarmen meer vrij worden op diepe, innere niveau's en
in de duidelijke externe uiting van onze kernwezens, nemen onze regeringen
en religies gestaag veel van onze ingeburgerde maatschappelijke vrijheden
weg in de naam van angst en bescherming.
Nog een Tegenstrijdigheid: Terwijl
de sfeer onuitnodigend wordt voor zelfs milde vormen van betwijfeling
of meningsverschillen, spreken en handelen wij meer dan ooit tevoren
naar onze waarheid.
Nog een Tegenstrijdigheid: Terwijl
de wereld steeds meer onreeel wordt, worden wij meer reeel.
Maart is de tijd van diepzinnige,
diepe realiseringen. Alleen als we ons wezen slijpen en erg reeel en
waar worden kunnen we beginnen de open doorgangen die overal om ons
heen zijn, door te gaan. Deel van onze Persoonlijke Vrijheid verkrijgen
is de gewaarwording dat: "We zijn veel vrijer dan we onszelf toestaan
te zijn".
Wat weerhoudt ons nou echt? Is
dit reeel? Is het onze angst om groots te leven? Is het ons eigen zelf?
Wat kunnen we doen om onze Persoonlijke Vrijheid terug te vorderen?
We hebben echt ongelooflijke
Groene Lichten vanaf maart om voorwaarts te gaan en onze echte hartewensen
te vervullen. We kunnen "het allemaal hebben". We kunnen razend creatief
zijn. We kunnen van grote dienst zijn voor de mensen. Het jaar 2002
is een groot Groen Licht. We hoeven alleen maar te zien, te voelen en
te weten dat het licht groen is en zeker te weten dat, waar we onze
energie in steken, nog steeds is wat we daadwerkelijk willen. Deel van
ons innere proces waar we op dit moment door gaan, is om door onze oude
dromen te zeven en te zien welke nog steeds waar voor ons zijn. En open
te staan voor het onderscheiden van onze Nieuwe Richtingen, wat misschien
iets totaal onverwachts kan zijn.
Nog een Tegenstrijdigheid: We
kunnen ons vaak voelen alsof we de hoop verloren hebben dat hetgeen
waarnaar we lang gezocht hebben, ooit zal gebeuren. De realiteit is,
dat het nooit dichterbij is geweest.
Er is een ongelooflijk matrix
van Juiste Tijd, Juiste Plaats net voor ons. Zo gauw we alle innere
aanpassingen binnen ons wezen hebben gemaakt, zullen we er zijn, recht
in het midden ervan, in het kalme oog van de storm. Dit oog van de storm
is ons Eenhart, de plek waar iedereen die over de planeet verdeeld is,
samenkomt. Misschien kunnen we nog niet fysiek samen zijn, maar we zitten
allemaal in de kern van het Eenhart en we kunnen de aanwezigheid van
de anderen voelen.
Nog een Tegenstrijdigheid: Verdeeld
en gescheiden, maar toch meer samen in Eenheid dan ooit.
Maart zal zich snel ontplooien
en constant versnellen. Beslissingen zullen genomen worden om sommige
van de gelegenheden die in ons leven openen, te volgen. Er zal over
deze beslissingen niet gekweld worden, maar ze zullen natuurlijk en
wezenlijk gebeuren en totaal goed voelen.
Nog een Tegenstrijdigheid: Terwijl
we steeds tijdlozer worden, wordt de tijd zelf zo snel dat het bijna
zinloos wordt. Dit jaar zal als een waas zijn.
Deze maand zal het toneel opzetten
voor alles wat komen moet. We zullen een plaats van gereedheid en wetendheid
bereiken. Tegen het einde van de maand zullen we uit de schulp kruipen
van onze zelfveroorzaakte isolatie, gereed om een nieuwe plek onder
de Zon te vinden, gereed om meer reeel en waar te worden dan ooit tevoren.