De 5e Poort begon voor mij enkele maanden geleden. De energieën waren zo sterk en bleven versnellen tot op de dag van de officiële Activering. Gedurende ongeveer de laatste maand was ik ondergedompeld in de voorbereidingen. Nog nooit eerder had ik zoveel te doen. Er waren de afspraken met het hotel en de gecompliceerde taak van het omgaan met de continu veranderende aanmeldingen.

Ik wist dat de 5e Poort krachtig zou gaan worden, gewoon door de zaken die naar boven kwamen in hen die worstelden met de keuze van al dan niet deel zijn van de Hoofdcilinder. Mensen meldden zich aan en anderen annuleerden. Elke keer dat dit gebeurde, moest ik de lijst van kamers en kamergenoten totaal herzien. Ik wachtte tot het laatste moment om vluchtinformatie en aankomsttijden te hebben om het hotel de uiteindelijke kamerlijst te kunnen geven. Ik dealde met alle verwarring en emotionele ontreddering die de 5e Poortenergieën naar boven brachten, niet alleen in mezelf, maar in vele anderen. En ik zag dat de verantwoordelijkheid en voorbereidingen van alle resterende 11:11-Poorten nu gedeeld zouden moeten worden door ons EénZijn.

Ik deed mijn best talrijke vragen en verzoeken van onze 5e Poort Ankergroepen te beantwoorden, bewerkte vertalingen die op het laatste moment binnenstroomden en vond de plaats voor de Activering zelf. Bij tijden werd ik overwelmd door de overvloed aan taken, door de immer veranderende lijst van mensen die wel of niet kwamen. En dan moest ik stoppen en alles loslaten, vertrouwen dat de energieën van de 5e Poort zelf de mensen zouden aanspreken, die erbij hoorden te zijn.

Temidden van alles kwam de Activeringslocatie bijna wonderbaarlijk naar ons toe. Kima vond het via een toevallige ontmoeting aan de andere kant van het eiland. Ze bekeek de plek eerst en regelde toen om er samen met mij te gaan kijken. De hoffelijke eigenaren van het land in het zuidelijke deel van het eiland, wisten dat de 5e Poort er zou moeten gaan plaatsvinden en heetten ons van harte welkom. Kima, Bruce, Mike, Diane, Scarlett en diverse anderen van de Hilo-kant van het eiland namen de enorme verantwoordelijkheid op zich voor het klaarmaken van de locatie en het organiseren van het Wachtersprogramma. De dingen begonnen op hun plek te vallen.

Op 8 oktober arriveerde Anastra uit Australië. Ze was de eerste die arriveerde. Vanaf dat moment was er een gestage stroom van aankomsten en tot 1 november had ik geen dag voor mezelf.

Op 11 oktober propten 15 van ons zich in een minibusje en bezochten de vulkaan van Kilauea. Het was een opgewekt avontuur. De meesten van ons kenden elkaar van eerdere Hoofdcilinders en hadden elkaar drie jaar niet gezien. Het was onmiddellijk duidelijk hoeveel we gegroeid waren; hoeveel sterker we waren geankerd in ons EénZijn.

Bij de vulkaan reinigden we onszelf in de stoomkraters, wandelden door de lavagangen, lieten bloemen achter voor de menehunes (natuurwezens) en gooiden onze bloemenslingers in de gapende kraters als offers aan de Godin Pele. Er stond een sterke wind die dag en ik verwachte dat mijn bloemenslinger terug zou waaien in mijn gezicht. In plaats daarvan werd het hoog de lucht in gevoerd, tegen de wind in zwevend tot ver in de krater. Zak’s bloemenslinger vloog omhoog en naar rechts, een perfecte landing makend op de bovenste tak van een boom aan de rand van de krater. Dit waren goede tekenen van Pele’s goedkeuring. We besloten onze reis af te ronden door het eiland te omcirkelen.

Op de avond van de 12e begon onze eerste sessie. Mijn hart brak open in dankbaarheid voor deze stralende wezens die daadwerkelijk aanwezig waren om deel te zijn van de Hoofdcilinder. Het was een uitdagende reis geweest voor ons om daar te komen, zowel letterlijk als figuurlijk en wat een sterke groep waren we!

We gingen de cirkel rond, terwijl elk van ons beschreef wat Persoonlijke Vrijheid voor hem/haar betekent. Dit bracht ons naar een beter begrijpen van de ware betekenis van Persoonlijke Vrijheid. Het is niet gewoon ‘ons ding doen’, maar Persoonlijke Vrijheid heeft een bredere betekenis binnen de context van ons EénZijn. Het is het constant gewaar zijn van de golven die we uitzenden naar ons EénZijn door acties en reacties. Het is de vrijheid die hand in hand gaat met verantwoordelijkheid - het vermogen te reageren met de volheid van onze wezens.

De volgende morgen begonnen we serieus, drie keer per dag bij elkaar komend voor sessies. Hoewel deze sessies verschillende vormen hebben, is de voornaamste focus op het aanscherpen en verfijnen van ons EénZijn, ons gereed te maken om te dienen als een holle buis of brandpunt voor de 5e Poortenergieën om onze planeet binnen te treden. Onze groep zwol aan tot ongeveer 44 mensen, het laagste aantal dat we ooit voor een Hoofdcilinder hadden, maar een groep die ongelooflijk sterk en toegewijd was.

Onze sessies waren extreem intens, niet vanwege wat we aan het doen waren, maar eerder vanwege de echtheid van de betrokken energieën. We werden krachtig ondergedompeld in de Grotere Realiteit met het gevoel van ‘Ah, nu kunnen we eindelijk ademhalen!’, terwijl sommigen, vooral zij die voor het eerst deelnamen aan een Hoofdcilinder, een tijdje nodig hadden om aan de krachtige energieën te wennen, die elke dag krachtiger werden.

Vanwege onze aanhoudende onderdompeling in zulke verhoogde energieën, zouden we zo nu en dan bij toerbeurt in valkuilen vallen, zoals oude emotionele zaken of patronen uit het verleden die naar boven kwamen om te worden geheeld en getransformeerd. Het gevoel van wederzijdse support was enorm en zeer nuttig.

Op 13 oktober realiseerden we ons dat het de 7e verjaardag was van onze tumultueuze nacht op Macchu Pichu tijdens Star-Borne’s 11e reünie in 1995. Tenminste twaalf van ons waren daar en het was verbazingwekkend dat we weer samen waren aan het eind van deze cyclus van zeven jaar. Tijdens de lunchpauze gingen we met z’n allen naar de oceaan en ontvingen zo’n grote genezing, het ook sturend naar allen die met ons in Peru waren. We waren eindelijk vrij van het verleden.

Het grootste deel van de week ging in een waas van activiteiten voorbij. We leerden de Heilige Dansen. Ons EénZijn werd steeds sterker. We werden constant tot voorbij onze grenzen gerekt. De energieën verdiepten. Omashar’s muziek en aanwezigheid was nog nooit eerder zo luisterrijk geweest. We werden allemaal omarmd in het Ene Hart.

We creëerden onze nieuwe dans van de Vijf Elementen. Dit keer was het behoorlijk anders dan bij de 4e Poort. In Tahiti kwamen de Aarde- en Waterelementen binnen enkele minuten met hun dansen, terwijl het Vuurelement verwikkeld was in een enorm gevecht, met als gevolg dat diversen van hen kwaad wegliepen. En het Luchtelement had twee sessies nodig om hun dans samen te stellen. Dit keer maakte Lucht het goed door binnen vijf minuten te komen met een complexe en wilde dans. De Luchtdans was zo krachtig dat het werkelijk een enorme wind creëerde. Vuur werkte in harmonie samen om een ingewikkelde dans te creëren. Aarde had iets meer tijd nodig, maar liet zichzelf zien in een prachtige dans, terwijl Water het langst nodig had om de bewegingen te vinden.

Nadat alle elementen aan het dansen waren, werd een nieuwe dans gevormd om ze allemaal samen te brengen in het Vijfde Element. De dansen waren absoluut mooi en prominent versterkt door de helder gekleurde pareos, gedragen door de elementen: rood en oranje voor Vuur, blauw voor Water, geel en wit voor Lucht, bruin en groen voor Aarde. De dansen waren zo geweldig, ze maakten me aan het lachen van absoluut genot.

Voor mij was het bijna onmogelijk te slapen of eten. Gedurende de week had ik nooit meer dan drie uur slaap en mijn eetlust was bijna verdwenen. Wanneer ik voor de keuze stond tussen eten en een duik in de oceaan, was de oceaan mijn onbetwiste keus. Zodra ik in het water was, voelde ik me totaal herboren en klaar om verder te gaan. Velen van ons namen meerdere douches per dag, enkele duiken in de oceaan en brachten nachtelijke bezoeken aan de jacuzzi.

Onze pauzes waren ook gevuld met interacties. Zoals Ora het bondig zei: ‘Het zijn niet de sessies die zwaar zijn, het zijn de pauzes.’ Er waren golven van loslaten, zoveel om continu te integreren en al deze geliefde mensen van ons EénZijn om gewoon mee samen te zijn. Elke nacht was er een groep van ons tot in de vroege uurtjes in de lobby te vinden, gewoon genietend van het weer samen zijn. We besloten dat we niets wilden missen en dat slapen kon wachten tot we weer thuis waren.

Donderdag was we onze avondsessie open voor hen die wilden dienen als Wachters tijdens de Activering op zaterdag. We lieten delen van de Dans van de Vijf Elementen zien, trainden de Wachters en leerden de Sterrenprocessie. Hoewel we nog nooit eerder mensen hadden toegestaan als Wachters te dienen zonder deel te nemen in de Hoofdcilinder, voelden onze nieuwe Wachters sterk en toegewijd. En omdat we een kleinere groep dansers hadden in de Hoofdcilinder, stelde het ons allen in staat te dansen tijdens de Activering en toch Wachters te hebben.

Tegen vrijdagochtend lieten we ons moeiteloos met de stroom meevoeren. Ons EénZijn was nog niet eerder zo sterk en competent. We voelden ons klaar voor de 5e Poort. En hoewel ik de hele week waarschuwingen had geuit om in ons EénZijn te blijven, voor het geval we het onverwachte onder ogen zouden moeten zien, hadden de meesten van ons het gevoel dat dit zou gebeuren tijdens de ceremonie op zaterdag, als het überhaupt al zou gaan gebeuren.

Zo gezegd, op vrijdagmiddag arriveerde het onverwachte, juist toen we het niet verwachtten. Een versplintering van ons EénZijn vond plaats. En één van de eerste lessen van de 5e Poort toonde zich:

Om Persoonlijke Vrijheid te kunnen ervaren, moeten we Oordelen loslaten .

En toen arriveerde de tweede les:

Het tegengif voor Oordelen is Mededogen.

Enorme lessen werden geleerd...

Hier moet ik pauzeren en iedereen eren die deel was van de 5e Poort Hoofdcilinder. Er zijn geen woorden om adequaat onze ervaringen uit te drukken. De 11:11-Hoofdcilinderervaring is met niets te vergelijken. Het is een wervelende smeltkroes van transformatie, ons constant uitrekkend, ver, ver voorbij waar we ooit eerder geweest zijn. Het is een levensveranderde ervaring, die alle rommel wegbrandt, die we in onze reizen door het leven vergaard hebben. Het vereist ontzagwekkende moed. Het is gevuld met immense Liefde. Het is eigenlijk leuk en spannend. Het geeft ons talrijke mogelijkheden onze grootsheid te manifesteren. En nadien zijn we gewoonweg niet meer dezelfde.

En nu door naar de 5e Poortactivering zelf...

Keer terug naar de 5e Poort Ndex